خانم لوسی هون، در این ویدیو از تاب آوری میگوید.
او که تحقیقات و مطالعاتش در این زمینه بوده، از زمانی حرف میزند که خودش در سخت ترین شرایط زندگیاش قرار گرفت و دختر ۱۲ سالهاش را در یک تصادف از دست داد.
هون میگوید: “به جای اینکه من متخصص انعطافپذیری و تابآوری باشم، ناگهان مادری با اندوه زیاد شدم که دنیایش تکهتکه شده بود.”
او میگوید: من تحقیقات را انجام داده بودم، ابزارها را داشتم و میخواستم بدانم که حالا چقدر میتوانند در این لحظهها به من کمک کنند.
او سه ویژگی را برای افراد تابآور بیان میکند که در سختیها و چالشهای زندگی کمککنندهاند:
۱. افراد انعطافپذیر پذیرفتهاند که اتفاقات ناخوشایندی اتفاق میافتد. آنها میدانند که رنج به بخشی از زندگی هر انسان تعلق دارد، و این از احساس تبعیض برای افراد تابآور جلوگیری میکند. هون میگوید: “ما به نظر میرسد در دورانی زندگی میکنیم که خودمان را برای داشتن یک زندگی کامل محق میدانیم. عکسهای شاد و جذاب در اینستاگرام به عنوان امری عادی شناخته میشود، در حالی که در واقعیت، دقیقاً برعکس است.”
۲. افراد انعطافپذیر در انتخاب مکان تمرکز توانمند هستند. هون میگوید: “این افراد موفق به تمرکز بر روی مواردی هستند که میتوانند تغییر دهند و به نحوی مواردی را که نمیتوانند تغییر دهند قبول میکنند.” مطالعهای در سال ۲۰۰۵ توسط مارتین سلیگمن در دانشگاه پنسیلوانی نشان داد که افرادی که روزانه یک لیست سپاسگزاری تهیه کرده و خوبهایی که در طول روز برایشان اتفاق افتاده را یادداشت میکنند، تجربه سطوح بالاتری از سپاسگزاری، شادی بیشتر و کاهش کمتری از افسردگی در مدت شش ماه دارند. توجه به موارد مثبت یک مهارت حیاتی و قابل یادگیری برای انعطافپذیری است.
۳.افراد انعطافپذیر از خودشان میپرسند: “آیا کاری که انجام میدهم به من کمک میکند یا به من آسیب میزند؟” از تمام استراتژیهایی که لوسی هون درباره آنها نوشته، این یکی به نظر میآید که بیشترین بازخورد را از افرادی کسب کرده است که میگویند این برایشان کار میکند. بگویید که آیا شما درگیر فکر درباره گذشته هستید یا در حال مرور رسانههای اجتماعی هستید و بپرسید که آیا کاری که شما انجام میدهید – نحوه تفکر، نحوه عمل کردن – به شما کمک میکند یا به شما آسیب میزند. هون میگوید: “این شما را به موقعیت کنترلی بر میگرداند. این به شما کمی کنترل بر تصمیمگیریهایتان میدهد.”
او درباره خودش میگوید پس از مرگ دخترش ساعتها به عکس های او خیره میشده، اما با این سوال به خودش میگوید، این چه کمکی به من میکند؟ و تصمیم میگیرد عکسها را کنار بگذارد.
اگر به یوتوب به راحتی دسترسی ندارید ویدیو را از سایت TED در اینجا ببینید.